Sene o kadar ağırdı ki, geçmiş olmam yalnızca ezilmediğimi kanıtlıyor, şeref golu atmış gibi hissediyorum sadece. Genel olaraksa maçı büyük farkla kaybetmiş durumdayım. Sene, sınıf geçtiğime sevinemeyecek kadar dağıttı ağzımı burnumu yani, hani bunun karşılığında çok daha büyük bir şeyler hakketmiş olmalıydım gibi hissediyorum. Aldığım şey ise başaramamış olsam neredeyse dalga geçileceğim, başardım diye kendim dahil kimseden bir tebrik almadığım bir sınıf geçme durumu. Hayır, beklemiyorum da böyle bir tebrik felan. Zaten geçmem gerekiyor, herkes de geçiyor patır patır. Ama nedense arada benim ağzım yüzüm yamulmuş oluyor 10 ay boyunca. Hem de kesintisiz bir şekilde-öyle vize,final yok bizde. Sürekli 2-3 haftada bir sınav halindeyiz.-
Bir de kalma durumu var gerçi, onları düşünüp rahatlayabilirim-tam bir pollyannaymışçasına-. Çünkü bu fakültede kalanlar da çalışarak kalıyor. Hakikaten çalışıp kalıyorlar.
Demem o ki, kafa güzel bu fakültede. Çok bi artı değer de yok ortada tusta ortalığı kasıp kavurduğumuz, bilimsel alanda dünyayla yarıştığımız vs. yok. Kuru bir zorluk var yalnızca, verimli değil, boşa gidiyor enerji.
Neyse, tüm bildiklerini unutma zamanı şimdi. Fazla dramatize etmeden, kendini bi bok sanmadan..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder